Gülşen Şenderin Şiirleri - Şair Gülşen Ş ...

Gurbette yaşıyorum, güzelim İSTANBUL'u
Özlem yüklü dallarım,hasretten yıkılıyor
Gözü dönmüş caniler; saldırıyor bombalı
Mahşer desem az olur her taraf yakılıyor
Ülkemin insanına, kimler nasıl kıyıyor?

Ömrün akşam çağında, gençliğin uzağında
Kalbinde aşk çarparken kanayan bu yaranın
Yamaçların kuytusu, yuvadır tuzağında
Özlerinde tutuşan sihirli aşk meyvenin
Sevdalıksa anası; terk edip gidemezsin...

Ş air his imbiğinden damlayan bin bir görü Ş
A cı, neşe ve duyum eğrisinin şavkınd A
İ letişim amaçlı, duygu mürekkebin İ
R uh mana coşkusunda, şiirle aktarandı R

Güney Kibris'tadir köyüm Dagasan
Etrafinda yedil daglar ovalar
Tastandir evleri kildendir damlar
Kisin ocaginda tüterken duman
Sacaginda isil isil damlalar...

İpek kozası gibi sevdamı örüyorum
Baharında goncalar, seherinde bülbüller
Her düğüm her ilmekte sevgiler deriyorum
Dalında sürgün budak, deseninde al güller

Bir büyülü ovadan başaklar biçiyorum

Bahara Gülümse ey nazlı güzel
Bu gül yangınları hep sana açar
Sisli puslu dağlar olmasın engel
Senle doğan güneş ışıklar saçar.

Sen ki bahar kadar çiçek kokarsın

BİLGE KÖYÜ AĞIDI

Hiçbir tarih yazmaz, akıllar almaz
Cehalet mi desem, töre mi desem
Tam kırk dört can gitti, böyle şey olmaz
Yürekler acısı, bu kanlı eylem.

Akşam indi şimdi İstanbul üzerine buğu buğu
Dönüşler başladı sıcacık yuvalara umu umu
Dönüşler ki acıyla karılmış adımlarda geri geri
Giderek uzatmak istercesine kimi zaman yolu.

Bir duman baş kaldırmış bacadan aş kokulu

BİR ŞAİR GÖÇTÜ

Dalları savururcasına bir rüzgâr esti
Solgun bir gül veda etti yaprağa
Acıları, kırgınlıkları susturdu zaman
Kapkara bir bulut öfkesini bıraktı toprağa

Sevgi yumağıyım, ör ilmek ilmek
Sevdana sığındım el gibi bakma
Hakikat sevmektir, sonra sevilmek
Umudun kendin ol; boşluğa akma...

Kalbine gül diktim sakın soldurma