sene doksan
ya da üç fazla bir noksan
ama / nisandı aylardan
hatırla
güneş / nasıl kayarak düşmüştü
elimizdeki umudu / serip
dünya masasına
benimle karşılıklı oturduk
hüzünlerden damıttığımız bi yetmişlik
birikimlerden karışık mezeyle
hadi gel teslim al beni ey Zaman
bak bütün geçmişimi öğüttüm
tek tek döküyorum avuçlarımdan
gel teslim al beni
umudu boğdum
ne yönden doğar ki insanlık
özünden fışkırırken bunca karanlık...
doğum
batım/ zifir...
ölüm ardım
ne zaman bir limana
demir atmaya kalksam
yeni çıkmış oluyor
kıran kırana bir savaştan
bir gündelikçi sabrıyla
sen/iklimime aldanıp
kapımı vakitsiz çalan
ben/hanidir kendimden bile firarım
zahirim yalan
...
kafkaslara diken batmış
kanı okyanus ötesinde akmış
insani damarı kabarıp kan ağlamış
doldurup gemilerine
otu
keşke insan
hafızayla birlikte
sindirim sistemini de
alsaydı balıktan
o zaman belki
kimse ölmezdi açlıktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!