Sende ki var bu nezaket bu eda
Özünü görmedim yanaram oda
Kaşları kemandı kirpiği cida
Tuşlayıf sineme vurmağa geler
Sergender Şenlik’ em gam hanasıyam
Yanaram oduna pervanasıyam
Eşidip ki aşgın divanasıyam
Söyledif başıma gülmeye geler
Kayıt Tarihi : 7.4.2015 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili, âşığın aklını başından alıp, yüreğine ateş bırakmaya gelmektedir. Âşığın yanması için sevgilinin yüzünü görmesine gerek yoktur, onun nezaketi ve edası da gönlünde büyük yangınlar çıkarmaya yetmektedir. Sevgilinin kaşları keman, yay, kirpiği mızraktır. Sevgili bu silahlarını kullanarak âşığı vuracaktır. Âşık, pervane gibi, hem aşktan yanıp tutuşmakta hem de yanacağını bile bile ateşe daha fazla yaklaşmaktadır. Bu durumu seyreden sevgili ise onun duygularına karşılık vermediği gibi, bir de alay etmektedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!