Gülizar Abla Ne Kadar Temizdi!

Kendisi bir dul idi, askeri savaşta kaldı.
O, dindar, sadık, sadık bir kuldu.
Evinin avlusu rengarenk güldü.
Tarakla çalışırdı,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Evinin önünde derin bir kuyu,
Temiz suyu çıkrıkla çekerdi.
En iyi özelliği temizlikti.
Bu kız kardeş her gün avluyu yıkardı,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Yolu kuyu suyuyla yıkardı.
Dutunu kir korkusuyla kesmişti.
Temiz zihniyle herkese örnek oldu.
Bahçede çimle, taşla uğraşır,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Süpürge asla elinden düşmez!
Tasla, kova, avluda dolaşır.
Kirli paslı, cama dokunmak mümkün mü?
Sap ve kürekle yola kadar kovalar,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Yola asla kir atmazdı,
Çöp satmazdı, kapı eşiğinde!
Gelen gidenle alay etmezdi.
Teneke duvarda dururdu,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Sessizce açılır, kapının mandalı.
Köpek bağlı değilse geri kaçılır.
Yavaş geçerek kapı açılır!
Sadece çorapla girebilirdiniz,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Yollar yazın kuraklıktan tozluydu.
Rüzgara esen yele kızardı!
Ayakkabılarını sürüklersen kötü olurdu.
Uzun boylu sazla, ut ile geçmek mümkün mü,
Gülizar abla ne kadar temizdi!

Bütün mahalle ile akraba oldu.
O bir isimdi, temiz bayanlara.
Bir resim olmuştu, kalplerde asılıydı.
Komşular ona hep bir tas kebapla bakardı,
Gülizar abla ne kadar temizdi!