Güliz Ardilli Şiirleri - Şair Güliz Ardilli

Güneşin doğuşu insanı heyecanlandırıyordu,
Havanın kokusu bir huzur veriyordu,
Sabahın neşesi herkesi etkiliyordu,
Ama tek eksik sen yoktun.
Denizin kokusu anıları tazeliyordu,
Güneşin güzelliği herkesi büyülüyordu,

Şehrin ışıklı görüntüsüne aldanıp karanlık sokaklarında kaybolma.
Altın kadehte sunulan zehiri kanıp da yarar sanma.
Çakalların kurtların karanlıkta ışıldayan gözlerine aldanma.
Her ışık güneş değildir, ısıtmaz, bilesin,
Soğuk karanlıkta dostunu iyi seçmelisin.
Doğru yoldan ayrılma sen,

Seni çok seviyorum.
Seni çok seviyorum.
Seni çok çok ama çok seviyorum.
Seni seviyorum seni herkesten çok seviyorum.
Seni kimsenin sevemeyeceği kadar çok seviyorum.
Seni en çok seven benim.

Yalnız odamın duvarları anlar beni,
Hıçkırıklara boğulduğumda ya da kahkahalar attığımda.
Yalnız odamın duvarları seyreder beni,
Umutsuzluğa kapılıp bir köşeye oturduğumda ya da dans ettiğimde.
Yalnız odamın duvarları dinler beni,
Çok konuştuğumda ya da gecenin sessizliğinde.

Kitaplarınla kavga etme onlar en iyi dostun,
Hangi dostun cevap verir aynı soruya defalarca sorduğun.
Korkma biraz kalınlar diye,
Okuyunca biter, bana bitmeyen bir şey söyle.
Her ihtiyaç duyduğunda yanındalar,
Yeter ki aç kapaklarını, oku, uzansın önünde deryalar.

Hey söyleyin dostlar asrın delisi konuşuyor!
Sevgi yalan mı, yalan mı bu dünya?
Sıcak bakışlar, cıvıl cıvıl gülüşler,
Dostluklar yalan mı, bu çıkar dünyası mı?
Hey söyleyin dostlar asrın delisi konuşuyor!
Duygusallık kötü mü, herkes bencil mi olmalı?

Ben yalnızlığa alıştım,
Yalnızlık benim tek dostum.
Bir kuş kadar özgürüm,
Her zaman özgürdüm.
Çünkü her zaman yalnızdım.
Yalnızlık bana alıştı,

Seni seviyorum bir tanem.
Seni öyle özledim ki,
Seninle konuşmayı,
Seninle gülmeyi,
Her şeyi anlatan kahverengi gözlerini,
O suskun halini,

Beni sevdiğini söyleseydin en çok bu kadar sevinirdim,
Şarkılar bana seni hatırlatıyor sevgilim.
Adımı öyle güzel söylüyorsun ki,
Sadece adımı söyle, yok başka dileğim.
Güneş bizim için doğdu bugün,
Ben olmalıyım her zaman düşündüğün.

Hatalarımıza rağmen seni öyle özledim ki,
Her şey en baştaki gibi,
Kalamaz mıydı sanki?
Seni öyle özledim ki.
Belki bir daha seni hiç göremem,
Seninle hiç konuşamam,