Gülistanda Ölüm Şiiri - İsmail Toksoy

anımsıyorum kendi içine saklı her kadında
kuşları çağıran dudak bükmeni...
o kuşlar ki hiç görünmemiş kuşlar...
ait olmadığımız bir dünyada
yabancı gecelerin o mor göklerinde kanat çırpan...
ellerini anımsıyorum, dört dönen ellerini...

aniden gelişiyor saklambacın köşeleri.

uzak mısın şimdi?
bir yazlık sinema giriyor içeri
sis korkusuna batmış gözleri geçip geliyor.
bir eşarp kayıyor bir kuğunun boynundan
nergisin bütün yalanları boy atıyor yüzünde.

sonsuz acıyabilirsin artık bülbüle!

olmamış gül kavminden her göğüs içi düğme
sevilmeye uzanan bir elin ucunda...
ateşini harlayan dili bülbülün, yalnızlıklar ekseni.
bir başına kendisidir haklı kılan bir gülü...

vur öldür öyleyse, sabaha teslim et leşimi!

Mayıs 2003