Gülemiyorum Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

GÜLEMİYORUM
Hangi bir derdimi dökeyim dile,
Nereden başlayım bilemiyorum,
Etrafımı sarmış ıstırap çile,
El atıp bağrımı delemiyorum,

Biçareyim ne eşim var, ne dostum,
Kırıldı kanadım, kırıldı dest'im,
Tabip elin çekti ümidim kestim,
Bir türlü kendime gelemiyorum.

Gün geçtikçe derdi derde ekledim,
Acep düzelirmi diye bekledim,
Eller gül'ü, ben ağu'yu kokladım,
Hayatımdan lezzet alamıyorum.

Mecnun gibi kadem bastım çöl'lere,
Baka kaldım gözden akan sellere,
Mevlam beni özendirdi ellere,
Kaybettim neşeyi bulamıyorum.

Güneşim kayboldu, ışığım söndü,
Gündüzüm karardı geceye döndü,
Karabasan geldi uykumu böldü,
Mesut ve bahtiyar olamıyorum.

Seyre dalıp seher vakti kuşları,
Aklıma geldikçe gönüldaşları,
Yad edip dökerek gözden yaşları,
Şakağımdan yere salamıyorum.

Felek bana bir dert verdi ezelden,
Dallarım kurudu soldu tezelden.
Bedenini temizleyip gazelden,
Bir türlü kendime gelemiyorum.

Garip gönlüm yar ismini anıyor
Tenim kavruluyor içim yanıyor,
Yaralarım ta derinden kanıyor,
Akan göz yaşımı silemiyorum,

Gece vakti dolaşıyor devriye,
Pejmürde halimi görecek diye,
Dam başında doldurarak eleğe,
Korkudan unumu elemiyorum,

Bir kara sevda ki başımdan gitmez,
Bertaraf etmeye takatim yetmez,
Danıştım pirime müsade etmez,
Kimsenin aklını çelemiyorum.

Tabibin attığı dikiş söküldü,
Saçlarım ağardı telim döküldü,
Kul Müçtehit iken belim büküldü.
Ayakta namazım kılamıyorum

İsmet Murat (müçtehit)
Halk Şairi