Gülcem Şiiri - Seyfi Ali Yaşar

Hani iklimlerin solmaz çiçeği,
Nerede susuzluğuma kana kana içtiğim gözlerin,
Dağlar ülkesinde saklanan maralim
Nereden duyulur şimdi sesin.

Ne zamanlar tükettim bir bilebilsen
Yokluğunda yürüdüğüm yollar eskidi
Soldu sırtımda nice mintan
Üşürdü ellerim yokluğundan.

Misafiri olmayan han misali
Öylesine ıssızdı gönül ülkem
Saçaklarimda asırlık kuş yuvaları
Hiç açılmadı ağ bağlamış pencerem.

Sonra meltem rüzgarları esti bir dua ile,
Kapanan bir kapının eşiginde
Amin derken sen düşüverdin ellerime.
En uzun gecemin mehtabında
Kurak topraklardan bahar misali
Çiçeğe durdu zaman sen ile.

Sen ile sevdim susmayı,
Sen ile bildim azı çok etmeyi,
Sen ile ısındı coraklaşan ellerim,
Nar çiçeklerinden buldum izini
Cemalin düştü hayalime
Hayaller ülkesinde hülyalar gördüm sen ile.

Gülcem!
Ceylanlar sende sevdi baharı
Sende!
Sende erdi visale hasret.
Sende erdi kemale gurbet.
İyi ki demelerim çoğaldı sen ile.
Sen oldu sevdam
Sensizlik oldu korkulu rüyam.
Sen, uçurum
Sen, diyar diyar ülkem.
Sen, nazlı çiçeğim
Sen, sonu bilinmez denizim.
Sen iyiki varsın sevdiğim.
Kadınım!
Çöllerde gölgem.
Ayazda günesim
Gecelerde yildizim
Ömrümdeki en güzel nimetim.