Ya Resulallah! Seni sevmek, sevgilerin en güzeli.
Ne yüreğim dile getirebiliyor, ne de elim kağıda dökebiliyor...
Boğazımda düğümleniyor, anınca adını kelimeler.
Gözyaşlarım yağmur olup sağnak gibi yağıyor gönlüme!
Bir şiir yazıyorum senin için, duygularımı anlatabilmek için,
Ama sözler anlamını yitiriyor seni düşünürken...
Soruyorum;
Ben kimim?
Kendime, yediremediğim gururuma!
Ben kimim?
Neyim bu dünyada, niçin geldim
Gayem nedir?
Ölmek, kaybolup gitmek midir, yoksa yeniden bir dünyaya gözlerini açmak mıdır?
Varoluşun bir özelliği hayatı güzel yaşayıp terk ederken dünyayı yeniden doğmak
Alıştığımız düzenin bir gün son bulacağını bilmek ve hayatımızı ona göre şekillendirmek
Ben alıştım sana, her gün kalbimde soğukluğunu yaşayarak içimi ısıttım….
Şimdi seni daha çok seviyorum, çünkü ben seni yanlış tanımışım
ellerime aldıgım bir demet gül
bağrıma bastıgım yalnızlık
daha ne zaman bitecek bu çaresizilik
kim uzanacak yüregime
kim sarılacak doyasıya bana
özlediğim insan gel nerdesin
hayata gülümserken
bir sabah...
gözlerimin görmediği bir dünya bu
sanki yeni doğmuş gibi
belkide boş bir hayal
hiç bozulmasını istemediğim
Gül bağına girip güller topladım,
Güller içinde bir seni deremedim...
Vefa beklerken ayrılıklar düştü nasibime,
Tez vakitte geri unutulan ben oldum..
Selamsız geçirdim yine ben bu sabahı
Bin zahmete katlandım, bekledim seni
Çekip gittin dünyamdan acımadın bana
Hatırlarım bir hayal oldu artık gözümde
Düşler kurup avutacağım şimdi kendimi
Ben sana mecburmuyum ey sevgili
Sanma bu dünyada bir sen varsın
Unuttum ben artık ne aşk ne sevgi
Tanımaz oldu yüreğim taş kestim artık
Bilmiyorum sonu olmayan bir yoldayım
Ben imkansız aşkları severim
Bilirim ki inişi kolay değil çıkışı zordur...
Elde etmiş olsaydı gönlüm
O zaman aşkın ne anlamı olurdu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!