Gülbeyaz Şiiri - Ömer Çelik

Adresini bulmuştum, katibin defterinden
Gonca güller yollarıdm, mektebin bahçesinden.
Buğulaması senden, hamsi Karadeniz'den
Şenyuva Köprüsü'nden geçmesin mi Gülbeyaz?

Fırtına Deresi'nin akışından mı bezdin?
Ayder'in Yaylası'nda ceylan gibi gezerdin.
İkindi güneşinde gök mavisi gözlerin
Yakardı yüreğimi, yokladın mı Gülbeyaz?

Uykusuz gecelerde yalnızlıktan usandım
Yakınmak çare değil, çok teselli aradım.
Sana dair ne varsa, tedavülden kaldırdım
Aşk ile yumoşlara tapmadın mı Gülbeyaz?

Romantik reklamların büyüsüne mi kandın?
Tiber'de çupraları butlu levrek mi sandın?
Dertlerin buçuktu da, şimdi çeyrek mi kaldı?
Sırlı çerçevelerden bakmadın mı Gülbeyaz?

O tombul yanakların, alev alev yanardı
Fotojenik resmini kimse tanıyamadı.
Kiminden dua, niyaz; kimi selam yolladı
Buralardan bir muştu, bekledin mi Gülbeyaz?

O kuytu sahillere, rezidanslar dikilmiş
Emektardı takası, kulübesi sökülmüş.
Yıkılmaz pehlivandı, Avni Dayın da çökmüş
Yalnızlığın kahrını, çekmedin mi Gülbeyaz?

Roma'nın caddeleri hep yokuş mu çıkıyor?
Gavurun veletleri yan gözle mi bakıyor?
Uslanmaz zalim baban, gider, vururum diyor
Tabancanın kulpunu sökmedin mi Gülbeyaz?

Bir kaza kurşunuyla, yarı ömrü çürüdü
Temel tahliye olup, mehterle düğün kurdu.
Gazeteler manşetten, ekranlar naklen verdi
Akşam bültenlerine, bakmadın mı Gülbeyaz?

Mazbatasını kapan, küpünü doldururdu
Hoş, hünerli hemşerin, kabinesini kurdu.
Kırkı çıkmamıştı ki, AB diye tutturdu.
Bir de senden dinlesek, Sezar'la Brütüs'ü
O kapıları hala çarpmadın mı Gülbeyaz?