Gülay Morgül Şiirleri - Şair Gülay Morgül

Hüzünlerim
Yalnızlığımın ikiz kardeşi
Yokluğunsa acılara gebe

Doğmalıydı bu sensizlik
Sancısız bir operasyon olmalı

Tüm kelimeler üşüyor sensiz, tüm hayaller eksik düşlerimde
Kendimi aldatıyorum “mutluyum” diye /koca bir yalancı olduğumu aynaya baktığımda anladım

Çıkageldin yine beklenmedik saatlerde aklıma, nemleniyor gözlerim
Yine rutubet kokuyor yüreğim, hiçbir havalandırma yok edemiyor bıraktıklarını
Yüreğimin penceresini açınca / hala sen koktuğunda anladım

Neden mi bu kadar çok sevdim?

Bazen sadece seversin nedensiz!

Hiç dokunmadan bedenine
Hiç sıcaklığını hissetmeden

yıldızlara kanıp
güneşten vazgeçersin
bir büyülü dünya olur gökyüzü
başına taç yaparsın her birini
gecedir açılan sevgiliye
loş bir ay aşığı

Git şimdi

Hayatımdan çevrim dışı ol önemli değil
Önemli olan bende ne kadar kaldığın
Çünkü ben her bir gülüşüne bir anlam yükledim
Ve oturdum izledim özlem dolu saatlerimde

Unutmak zor olduğu kadar kolay diyordum
kül tablasında duran sigaranın yanan yerlerinde bitecekti her şey!
her duman seni benden biraz daha koparacaktı
kim bilir
izmaritin yüreğimde bıraktığı lekelerde kaybolacaktı zamanla

Kokun bastı yine duygularımı

Yeterince beslendi yokluğunda yalnızlığım, artık zayıflama zamanı sevgili
Gittiğin yerde bırak hüzünleri, gülüşlerimi kap gel hadi

bekliyorum

...
Sevdası askıda kalmış, yorgun bir yalnızlık benimkisi
Gelip vururken sandalyeye gözlerin
Bir tutam nefessiz kalır yüreğim...

Tanıdık bir sancıydı yokluğun; yinede ilk kez acılanıyormuş gibi yüreğim ardından
Sevgiyle büyüttüğüm heyecanlarımı sıkıştırıp cebine,
Yorgun düştüğüm yolları bir kez daha arşınlayarak gittin benden
Yalnızlığın kollarında seninle uyumak içindi acıtan yanlarımı ateşe atmak
Her seferinde daha uzağa düşüyordu küllerim, toplamak zaman alıyordu
Her üzüntü bizi bizden biraz daha koparıyordu sevgili

Sana ulaşamamak aşk
Dokunamamak tutku
Sahip olabilmekse imkansız
İşte ben senin imkansız tarafını sevdim!

Yokluğun sevdamı canlı tuttu / İmkansızlığınsa şiirlerimi