Gülay Morgül Şiirleri - Şair Gülay Morgül

...
Kestim bileklerini gecenin
üzerine bulaşan bu karanlık, gecikmiş bir intihar sadece

ötesi yoktu sevgili
bu sevda senin anlamadığın kadardı...!

Soyu tükenmeye yüz tutmuş
hayaller dağılır ortalık yere
ki bilir herkes hayaller yitirilince
sadece acı biriktirmeye başlar duygular

ki zaten aşkı

günahlar unutulmuş kara bir gecenin kuytusunda
yorgun akşamlara gizlenmiş sevdalar
hüzün kokuyor hasretler
gizli kalmış dosyalardan çalınıyor
hayata kapak edilmiş resimler
naklen veriliyor bitişlerde ihanetin rengi

Uykuya doyamamıştı kan çanağı düşlerim ve başka kan kalmamıştı çanakta … yorgundu gelecek…
gittiğinden beri bir varlık haline gelen boşluk taşınıyor beynime
unuttuğunu biliyorum geçmişi ve unutmadığımı biliyorum gözlerini
yasak mührünü sökmem ondandır arzularımın / yakabilir misin

Gişelerde unutulmuş bir kağıt parçası oluyor beklentilerim … kulaklarım adımın hiç okunmayacak son anonsunda… tükendi gelişler

Yüreğimde yağmur yüklü bulutlar gibisin
bir yağsam, sende sulara karışacaksın
o yüzden tıkanıyorum
yaralarıma hayalini basıyorum
geçecek birazdan sancısı biliyorum...

Hiçbir şey üşütmedi beni yokluğun kadar
O yüzden gittiğinden beri sıkı giyiniyorum

Elimde birkaç bozukluk sevdandan kalan
Dilimde bir kuru ekmek tadı
Yüreğimde az biraz sen var

Tüm gözyaşlarımı akıttım yanaklarıma
Ayak izlerini itinayla temizledim kalbimden
Söküp attım ciğerlerime yapışan hasretini
Şimdi gözlerimin içine bakıp “kal” deme bana

“Kalırım”

ben
içtiğin sigarının
yanan tütünüyüm sadece

sanma beni
içine aldığını her çekişte

Gittin, yüreğimdeki tüm ışıklar intihar etti

Giderken hayallerimi götürmeseydin eğer; mesafeler arası yolculuk yapmayacaktı düşünceler. Tarifsiz bir Eylül akşamında sokak lambasının altında kabarmayacaktı duygular.
Sıkı sıkıya tutulan bir elin birden bırakılması gibi
düşüp kanamayacaktı diz(e) ler

...
Gözlerimin boyu yüreğine denk geliyordu
O yüzden senden başka hiç kimseyi sevemedim

Ama bazen su yüzüne çıkıyor duygularım
Atarken taş bağlamayı unutmuşum sevgili