Renga renk biter, hayatın gülleri
Çevre çevre nur olur yaprakları
Cennet kokusu, tutar burunları
Oya oya gül, süsler gönülleri
Hayatta: çok gül var, her çeşitlisi
Kiminin gülü, tabiat bitkisi
Kimine göre de gönül sevgisi
Kiminin kalbinde, iman fidesi
Gül bahçelerine, gönül vermeli
Her gönülde, güzel bahçe kurmalı
Deste deste güllerin dermeli
Bu dünyayı: Güllerle süslemeli
Toprağa: kök salsın, gül fideleri
Dalına konsun, gönül bülbülleri
Gülü tanımayan! gafil serseri
Süslesin kalbini irfan gülleri
Kayıt Tarihi : 9.1.2010 20:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Gazi Şimşek](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/09/gul-vegonul.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!