Gül Sevdiceğim Şiiri - Rıfat Şensever

Ağlama göz yaşın sil sevdiceğim
Biraz da kadrimi bil sevdiceğim.
Kul köle olmuştum senin kapına
Sen beni sandın ki yol sevdiceğim.

Seni gözümden de sakınıyorken
Tanrı kem gözlerden korusun derken
Terk edip giderek sen beni erken
Çektin gözlerime mil sevdiceğim.

Verdiğin sözlerde hiç durmadın ki
Perişan hallerim hiç sormadın ki
Düşlerimi hayra hiç yormadın ki
Defterinden beni sil sevdiceğim.

Güzel aşkımızı bir pula sattın
Seviyorum deyip belki aldattın
Sanma gidişinle derde dert kattın
Anmaz artık seni dil sevdiceğim.

Küllenmezse Aşkın közü kanında
Çok pişmanım dersen eğer sonunda
Hala duruyorsa resmim koynunda
Affettim mi? baktır fal sevdiceğim.

Yeniden göz kırpıp naz etme bana
Pişman olmak artık faydasız sana
Bekleme hiç beni boşu boşuna
Dönmem ki geçse de yıl sevdiceğim.

Sanma ki Rıfati senle dargındı
Belki ufacıkça biraz kırgındı
Sevda yükü ile gönül yorgundu
Kalbim yine sana kul sevdiceğim.

Ümit bu belki de bir bekleyiver
Yılları yıllara hep ekleyiver
Anılarımızı sır saklayıver
İsimsiz taşıma gel sevdiceğim.

Gel başucuma pembe şalınla
Çiçeğinle yaprağınla dalınla
Ruhuma süzül dol endamınla
Kabrimde bir gül ol sevdiceğim.

15 Ocak 2008
Mersin.