Gül Şenel Şiirleri - Şair Gül Şenel

Sensizlik yangın yeri
Sen inadına zemheri
İnadına mezar yeri.
Yanan alevler sen rengi sözlerin,
Harlanışında benim gözlerim.
Görmediğin görme’dediğin.

Avarelik; bitkinlik,bitkilik,bitlik,
Avarelik şeytana abonelik.
Av arası avısın şeytanın
Avara.
Şey tanınan şeysin.
Bitkinliğin biti,

Gözyaşı gölünde boğulurken
Nilüferine tutunursun ya
Gönlünün
Gözünün göremediği.
Diyar diyar sürükleniş hayallerini süslerken
Boğulmalarına ağlarsın.

Sevgili;
Şiirlerimden şirpayını almış
Egonun tavanında tavlanıyormuşsun.
Bal satıyor,yağ alıyormuşsun.
Boş zamanlarında
‘O’diyormuşsun

400 yıldan sonra
Bir bahar sabahı
Kırmak için zincirlerini
Birleştiler.
Kanlarımızda kanları olan cedlerimiz,
Ergenekon’dan çıkmak için,yol seçtiler.

Şeref aşktır benim’de
Aşk şereftir yenimde
Aşktan müşerreftir tenim de…
…
Şerefimi bir şerefsize verdiğimden beri
Şerefsizdir AŞK…

Ölemedim ela gözlüm
Senin terkinde ölemedim.
İki kere ölünmez ki…
Senin yüreğinden sonra…
…
Ölemedim ela gözlüm

Bir tiz çığlık,
Kanlı bir baş ve ten,
Kapalı gözler
Çırpınan eller.
Başaşağı bir doğuş.
Hoş geldin yalnızlığa.

Meneviş hayallerimi denize serdim.
Ne çok yakıştı maviliklere
Dalgalardaki coşkunluğu
Kayalıklarda duruldu.
Koyun yeşiline vuruldu.
Meneviş hayallerim

Bir cevapsız soruysa hayat,
Cevapsızdı sevme nedenim.
Ve cevapsızlığını anladım gidişinin.
Sarı eylüllere sararken sarısını ömrümün,
Yarısını beyaza teslimdeydim.
Kışın avuçlarını okşarken ‘Merhaba’m,