Gül Sargın Şiirleri - Şair Gül Sargın

Gökkuşağından fal tuttum
Renklerle gel istedim
Sen gel ki
Yemyeşil bir baharı
Kucaklasın ömrüm
Pembe, turuncu, mor

Hasretin çalıyor bazı geceler kapımı
Korkuyorum...
İçeri almaktan seni
Ya her baktığım yerde karşıma çıkarsa
Hiç gitmezse gözlerimden hayalin
Kalbimin kıyılarına vuruyor

Ben ne zaman büyüdüm anne
O küçük masum bakışları kim çaldı benden
Oysa dünya kadar hayaller sığdırırdım o gözlere
Ben nerde yanıldım anne
Benmiydim yanlış yapan
Yoksa dürüst olmamakmıydı doğru olan hayatta

Susma yüreğim sen güçlüydün hani
Bu ilk yanılışın değil
İçinde tutma haykır hadi
Feryad figan kelimeler şimdi
Darmadağın düşünceler
Samimiyet arama gönüllerde

Gün alışmıştı belkide
Güneşin her akşam batıp
Geceyle karanlıkla başbaşa kalışına
Mevsim kabullenmişti artık
Her yıl baharını kaybedip
Yapraklarını döküp

Bakışlarında sakla beni yarr
Tutsağın kalayım bir ömür
Ahh benim can bakışlım can Özüm
Gözlerine umutlarımı dizdiğim
İçime ilmek ilmek dokuduğum Sevdam
Yüreğimle dokunuyorum yüreğine

Gülüşlerimi geri ver hadi
Giderken alıp gittiğin
Işıltısını ver gözlerimin
Karanlığa mahkum ettiğin
Renklerimi ver
Şimdi siyah beyaz'a

Gittin....
Ve...ben kilit vurdum yüreğimin kapısına
Gittiğini haykırırcasına yüzüme vurdu yıllar
Yürekte hüzün kalpte Hazan
Her gün hızla bir yaprak döküldü ömürden
Sen gittin...

Eğer bir rengi olsaydı Aşk'ın
Gül rengi koyardım adını
Önce buğulu gözlerine
Bir tebessüm sunardım Sevdanın
Yağmurlara özenirdim sonra
Yüreğinin tam ortasına düşerek

Eyyy yarr
Sen ki gönlümün
çöllerinde açan bir gül
Bense Aşkına tutulmuş bir gazel
Yeni açan tomurcuklarınla
Baharı ver hadi kurumuş dallarıma