Bir türkü olsaydın sen,
tükenmeden söylerdim,
nefes alır gibi, su içer gibi...
bu gül senin
ister al
ister bırak
dikeni elime battı
kırmızısı gözümü yaktı
Buradan ta oraya kadar
kapkara gece gözlerin gibi
yağmurlu gece gözlerim gibi
oradan ta buraya kadar
aramızda sadece gece
Kirpiklerinin gölgesinde yaşasam
Sıcak, yağmursuz mevsimler boyu
hiç ıslanmasam, güneşten yanmasam
Saklasan beni o gölgede, koyu
Tek direkli bir iskandil yeterdi
seni sevmemeye çalışmak
...
gölgemden kaçmak gibi
...
kırık camlar üstünde yürümek kolay değil
Nikahımız, dedin, cennete kalsın
uzaktan bakalım, yüreğim yansın
Peki ya bu yürek nasıl dayansın?
Bu dünyada elini tutmazsam öleceğim
Senden başka herkes anladı beni
evinin bir köşesinde saklanayım diyor
yalnızlık beni hiç bulamasın
varsın uçmak yasak olsun bana
bulutları, gökleri uzaktan seyredeyim
unutayım hatta kanatlarımı
gece sanki ilk kez böyle lacivert
ve sanki ilk kez bu gitar böyle çalındı
bak bu karakaslar
aynı yüreğim...
bu flamenko ezgi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!