Gül Kokulu Kanaviçe Şiiri - Ahmet Ihsan ...

tutsak dudakların solgun göbeğinde
kireçten kavrulmuş dalgalar gezinir
güneşin doğduğu kül rengi yanaklarda
gölgeden gölgeye tenler ezilir

Buğulu bakışlarda şimşekten izler..
gök gürültüsü ve kabarık denizler
rüzgârla dövünüp sahile inmiş
gamzeli kıyılarda yakamoz gelgitler
geceyle sevişip kıyıda gezmiş

heveslerin gezdiği tilkili yamaçları
camlardan saydam bakışlar süzer
arsız alemlerin dik yamaçlarını
boyarken zehire tanrımsı sisler
cehennem kapısının son zebanisini
arşivsiz melekler süsler bezeler

hüzzamın hüzünlü mırıltısı çın çın
kulak zarında biriken azaplar için
bazen beklediğin bazen beklendiğin
geçmişin tortulu rüyalarından seçim

hortlamış sokaklarda ay ışığı gölgesi...
zemheri soluklarıyla çizilmiş bölgesi
varlığı yokluğunda mühürlenmiş belgesiyle
oynaşır düşlerde düşler ötesi

mızrağın ucunda gulden gülleler
göreni de görmeyeni de deler
kadim bölgelerden su narin eller
ve hercai anlardan su asude diller
kavrulmuş anların döndüğü demlerde
gül kokulu kanaviçelerle iç içeler