Gül de Sen Varsın Şiiri - Evrim Evrensel

Astral Seyehate, bakınır iken,
Ayda, yıldızlarda, gökte sen varsın.
Niceliğin ile yakınır iken,
Dağda, Belde,düzde,yerde sen varsın.

İrem bahçesinin sinem düzünde,
Depremler ardılı, son enkazında,
Kışımda, yazımda, bahar güzümde,
Çiğdemde nergizde gülde sen varsın.

Kulağımda sessin, görselsin gözde,
Dilimde kelamım, cümlemde, sözde,
Mızrapsın, burgusun, perdesin sazda,
Nağme, tını, sözde, telde sen varsın.

Canı bedenimin doku, hücremde,
İmanım sanadır,dinde, secdemde,
Uykuda, hayalde, günde, gecemde,
Ne yana döndüysem gördüm sen varsın.

Çimende, çiçekte, dalda yaprakta,
Hava, Su, ateşte, taş ve toprakta,
Yol yolakta patikada,sapakta,
Seyrü seferimde solda sen varsın.

Alyuvarda, akyuvarda, kanda damarda,
İnce bel üstünde saran kemerde,
Doğumda yaşamda kalan ömürde,
Dokuda hücrede gende sen varsın.

Her nere gitsem benle gelirsin,
Klavuzum oldun, özüm bilirsin,
Fikrim, Zikrim,aklım, sende bilirsin,
Bedende, Ruhumda, gizde sen varsın.

Aklım firardadır,yazım kalemde,
Kainat içinde bunca alemde,
Hayrım, Şerrim,saklı başta belamda,
Noktayı virgülde kal de sen varsın.

Evrim Evrensel'de umudun yaşar,
Döner durur canda, canana koşar,
Çabalayıp durur kabından taşar,
Yıkılırsa bendim selde sen varsın.