GÜL ÇOCUKLAR
Baba ocağının batmaz güneşi
Yarına uzanan daldır çocuklar
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Rabbim göstermesin evlat acısı
Bir ömür küllenmez derin sancısı
Ananın babanın narin incisi
Umuda bağlayan koldur çocuklar
Derinden bir ahh! çektirdi şiirin can evlat. Suda'nın gözyaları gibi aktı içime. Takvim değişsede insan hep aynı insan. İyisi kötüsüyle.
Allah bütün çocukları her türlü şiddetten hileden korusun.
Saygılar değerli şairim
Ümran Tokmak
Değerli Gazi Kardeşim;
Hayatta en güzel şeydir evlat sahibi olmak. Ve en güzel şeydir anne-baba olabilmek. Ben hep şunu öne çıkarırım:
'Hayatta başarabildiğim en güzel eserim kızımdır' derim. Ki yalan da değil. Onlar bize rabbimizin lütfu ve emanetleridir.
Bizlere düşen görev ise onları Allah yolunda hayırlı bir evlat olarak yetiştirebilmek olmalıdır.
Gerçi hiçbirimiz evladını yani Hz. Meryem’i daha doğmadan anne karnındayken Allah’a yani o en temiz kapıya adayan HANNE gibi olamayız elbet.
Ama şimdi zamanımızda buna daha çok ihtiyaç bulunmakta. Hepimiz Hanne’lere benzemeliyiz biraz biraz. Ve evlatlarımızı o en temiz kapıya layık bir şekilde büyütmeliyiz.
Çocuklarımızı bu doğrultuda gerçek maneviyatla yetiştirmeliyiz ki bu en yüce görevdir anne baba için.
Rabbimin bize verdiği emaneti biz de O’na emanet edelim ve görevimize bakalım.
Rabbim kimsenin evladını anasız babasız bırakmasın.
İçinde de benimkini!
Selam ve sevgilerimle güzel kardeşim
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta