Gül Çingene Şiiri - Erdal Çoban

Battaniye sıcaklığında kadın
Teni beyaz
Adı aklımda! ! !
Belki hatırlarım?
Sarhoştu tanıdığımda
Hayattan içmişti
Az biraz
Bir yudum
Belki
Bir galon
Yakmıştı dinginliğinde
Alabora olmuş gemileri
Gece ve hüzündü
İlk geldiğinde
İkincisinde birleşmeden terk ediş
Yeni gelene merhaba kucaklamasıydı sonuncusunda

Kızdımsa yalan

Bulsun istedim kendini
Arasın istedim anadan üryan
Tahta atları, bez bebeklerini
Dipsiz kuyularda buldu
Karanlık bir öfkeydi
Ve de çocuk
Sonra kaybetsin istedim
son sürat kendini
Gözünde
Yüzünde
kaybolmuşlara büyük kıskançlık

Kaçtı şehirden
battaniye kokularına sardı düşlerini
El gibi, ben gibi sakladı geçmişi
Kokladı damarlarına giren gençliği
Acımadı desem yalan olur
derinleri
Dışı genç
içi yaşlı
Şimdi nerede diye sorma
bilmem
Toprak kokulu battaniyesini giymiş
Güle oynaya mezarını kazardı