Gül Şiiri - Ali Kasaika Pechlivan

​
​Islak bir yol uzanır, ucu görünmezliğe,
Ortasında bir gül yatıyor, kalmışlığa, kimsesizliğe.
Gökyüzü siyah, bulutlar dertli, örter ayı usulca,
Ve o gül kırmızı, aşkın en yalnız hatırası.
​Her damla yağmur bir veda gibi düşer yaprağına,
Bu yol, kavuşmak için atılan son adımları anımsar bana.
Biliyorum, bu çiçek senin elinden düştü, giderken,
Ve kokusu hâlâ havada, gözyaşım gibi titrerken.
​Dolunay tepede, soğuk bir tanık bu sahneye,
Sanki sonsuz bir bekleyiş kazınmış asfaltın zeminine.
Ne ileri gitmek mümkün, ne de geri dönmek artık,
Sadece hüzün kaldı geriye, bu yolda yalnız ve ağır bir ıslık.
​O tek gül, bütün sevdamın sessiz bir yeminidir,
Gecenin en derininde, aşkın acı bir resmidir.
Yolun sonunda parlayan o küçük ışık ne bilemem,
Ama biliyorum ki, bu yüreğim seni ömür boyu unutmayacak.