Gül Şiiri - İsmet Demir

Varoluş saydamlaşıyor
kainatın yaprakları
hiç olmadıkları kadar yeşil
Gül
halveti bir tutkuyla izliyor kainatı
kütlesiz
ve şekilsiz
Rüzgar esiyor
sudan balıklar çıkıyor
İnsanlar
yalancı bir ilkbaharda
raks eden yapraklar gibiler

Ey gül!
kelimelerin ötesinden sesleniyorum sana
ki kokun alemin merkezinden geliyor
ve merhametle yakıyorsun
yaldızlı zincirini
kelebeklerin

Ey gül!
aşkın derinliklerinden sesleniyorum sana
hudutsuz gökyüzüne açılan bir iskeleden

Vaktidir:
hatırlat kendini!