Gül Şiiri - Coşkun Salar

Kimse ölmüyor Rose.
Sen Gül.

Bir kitap ayracında saçımın teli
Bir şiir buluşturur
Bir türküye eşlik eden sesim
Sonbahar da kuru yaprak

Saçlarına dokunduğum...

Dilim dönmez diye, küsme
Kaç milyar katrilyon hücreyim
Dökülsem
Kuşlar dönecek
Belki bir tüy sesi gibi kelebek
Aç gözlerini de gör
Ağaçlar, çiçekler
Masmavi gökyüzü olacağım bahar.
Bir zaman kirpiklerimi ıslayan

Su, dokunduğun...

Rastlamayı bekleme
Bütün bazı insanlar gibi sevmeyi.

Tuhaf bir matematik
Bölmeyi, çarpmayı ve toplamayı bilmedikleri
Sayı sanıyorlar ölümü...