Gül Şiiri - Kamal Ataman

Yollar dağınık, derya kuru, mevsim ağır
Yüreğim darmadağın, ‘her zaman olduğu’ gibi
Lakin bilirsin, bu ruh buna pek alışıktır.

İstemem daha fazla görmeyi, önümü gök kapatır
Tıpkı toprak yerde biten masum bir gül gibi,
Gözlerim bu sisli diyarda yavaşça kapanır.

Ancak uzaksındır, o duman sonunda dağılır
Ne kadar tutmak istesem de durdurur beni
Dudaklarım bu yanaklara fazla yaşlıdır.

Lakin bilirsin, o ruh buna da pek alışıktır
Ellerim darmadağın ‘bıraktığın’ günden beri,
Yollar dağınık, derya kuru, mevsim ağır.