Ben , sevdiğimi kaybetmekten korkarım.
Ben ölmekten korkmam,
Topraktan geldim , toprağa gideceğim bir gün.
Belki O'nun çiçeğinin , O'nun gülünün toprağı olurum ,
Belki O , gülle her gün ilgilenir,
Ona su verir , ona bakar.
Bunları yapınca da aslında içten içe benimle ilgilenmiş olur.
Belki O , gülü sever ve o gül onu mutlu eder .
İşte ben de o zaman mutlu olurum ,
Çünkü O'nu mutlu etmiş olurum.
Ben ölmekten korkmam ,
Sevdiğimi kaybetmekten korkarım.
Kayıt Tarihi : 3.10.2018 19:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umur Köksal](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/03/gul-553.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!