Gül Şiiri - Selim Suçeken

Solmaya bıraktık gülleri
Bir gün bize
Çürük mor renkleriyle
"Gül"ümsesinler diye
Hafif bir çarpıntının
İnce usturasında çekildi zaman

Güneş eksildi yapraklarımızdan
Soğuduk boyutların ıssızlığında
Korkularımızı bileyen yeni korkular
Şakladı boynumuzda.
Bu kez
Korkularımızı bulduk koynumuzda

Son kez
Varlığın son hazzıyla
Bir nefeslik azıkla
Savuştuk kör, topal ve yalınayak
Nefesimiz çekilince
Adımlarımızı aradı menengiç kokulu sokak
Varlığımızdaki cansızlığa
Gülümsedi kara toprak

Selim Suçeken