Gül Şiiri - Kamil Çakır

Bir tabiat gizlidir gülün yapraklarında
İncecik duruşuyla güneşe meydan okur.
Bir lügat gömülüdür, yaprak aralarında
En katı gönüllere silinmez nakış dokur.

Gelinler gibi süsler gülü yeşil yapraklar.
Bu; yaprağın dikenden gülü kıskanmasıdır.
Tohumu yere düşse hemen sarar topraklar.
Hayat veren bir anne yüreği yanmasıdır.

Bazen hayattır güller ölünün başucunda
Dua için göklere açılan eller gibi
Bazen ölümden beter, sevginin çıkmazında
Hasretle dolu sözler söyleyen diller gibi.

Gül sevgiye tercüman, ayrılığa gözyaşı
Gül havayı teneffüs, genizlere rayiha
Gül bülbüle hasrettir, karanlığa nur taşı
Gül açınca geceler özlem duymaz sabaha.

(Hazan Şiir Kitabından)