Gül Şiiri - Ömer Kılıçay

Koparmışlar dalından, bir kenarda buldum,
Gönülden severek seni, toprakla buluşturdum,
Ne tutarsız ne kararsız, rengine mest oldum,
Karanlık pencereme çarpan ışıkta bile güzelsin.

Seni okuyabilse insan, gönlü coşar şad olur,
Kokunda gizli, sırrı çözünce O'nu bulur,
Görünce gerçeği kalpler, karanlığın sonudur,
Çiçeklerin hanfendisi, karanlıkta bile güzelsin.

Katlanacak elbet gönül, varsın batsın dikenin,
Cennet kokusu derler, acıyı unutturur güzelliğin,
Ne güzel yaratmış yoktan var eden Allah,
Söz sultanı Peygamber, efendisidir güllerin.