GüL Şiiri - Mehmet Tekeci

Gül; .
Sen olmasaydın gelmezdi bahar
Sen açmasaydın açmazdı çiçekler.
Sen sevmeseydin sevmezdi kimse.
Hiç bir şey aşık olamazdı.
Hiç bir şeyin kalmazdı anlamı.
Gül; her şeyde mana sensin
Her tende can.
Sen sevilmeseydin yaratılmazdı hiç bir şey,

Gül;
Sana bakmasaydım görmezdi gözlerim,
açılmazdı kapılar
Seni görmeseydim
Sevgi sofrasında içemezdim aşk şarabını
olamazdım kokunla sarhoş

Gül;
Bir tek görmeden sende yaşanır aşk
gözyaşları seninle kıymetli
Ağlamak bile seninle olunca güzel
Senin kokun olmasa kim uyanır seherde
Bülbül kime ilan eder aşkını.

Gül;
Ben senin bülbülünüm,
Hasretinle akan gözyaşlarım
Seherlerde çiğ olur düşer
Varoluşumda sebep
Üzerinde yürüdüğüm yol senin…
Sen yaratılmasaydın eğer
solumazdım bu havayı
Bakmazdım hiçbir güzele
Söylemezdim aşk şarkıları
Sevmezdim

Gül;
sana akınca var oldu sevgi
Kelebek o yüzden narin
Bülbül o yüzden hep aşık
Yağmur sana değebilmek için yağma da…
Güneş seni görebilmek için açma da…

Gül;
Hayat iksiri, varoluşun formülü
Sen gelmeseydin bu aleme
Eksik kalırdı her şey

Gül;
Sana doyamamak ne güzel
Sensizken bile seni yaşamak
Seninle avunmak
Sana uymak
Sende yol bulmak
Kavuşmayı sende yaşayıp
sonsuza kadar
Sevgiye senin aguşunda kavuşmak

GÜL;
Biliyorum sen değilsin her şey
Her şey olan yüce kudret bile
Sen olmasaydın
Ne büyüklüğünü ilan ederdi,ne de kudretini
NE DE HERŞEYLİĞİNİ

Mehmet TEKECİ
www.mehmettekeci.com