Gül Şiiri - Salih Yıldız

Âleme rahmet olan sevmeseydi seni gül
Metheden bulamazdın bil en başta beni gül

Onun sevgisi candan sevip sarmalamasa
Bülbülü mest edemez en meşhur Gülşen’i gül

Şansın Habibe habip bilinmişsin ne mutlu
Bahçelerin bağların olmuşsun Ahsen’i gül

Onun bastığı toprak çöl olsa da değerli
Sen de oradan aldın misk kokan buseni gül

Tatlı güzel her rengin nurunun yansıması
Dikenlerinde bile var onun madeni gül

Nisan yağmuru ile serpilip açıyorsun
Oluşun mahza rahmet ve bunun nedeni gül

Her bir duvar da resmin her bir güzel de ismin
Alem olmuşsun âlem uzatmış vadeni gül

Sana gülen talihe şaşıp haddini aşma
Soldururlar haksızca büyüyüp şişeni gül

Küçük görme hor görme imrenerek bakanı
Mutlu ve bahtiyar kıl koklayıp öpeni gül

Kişi sevdiği ile haşr-olacak mahşer de
Sevenlerin hepsi yar sende sev yareni gül

Söyle şu has kokunu nerden aldın bilelim
Seyyid-ül âleminin kokuyordu teni gül…