-Gül... Şiiri - Orhan Ateş

Gözlerim artık yokuş aşağı bakıyor
Öksüzlüğün saltanatında küskün krallığım
Bu sefer sana yetim bir ülkede hüküm sürüyorum
Bezirgân tokmağında aç gönlüm
Bahtıma dargın vuslatım kaldı ayaklarımda
Kaybolan yıllarımın ayak izleri çıkmadı henüz
Bedenim yıllanmış bir tarihin esaretinde,
Gecikmişim sana
Miladım, bir çağı açma derdinde

Sözlerim suskun
Gece yarısı özlemlerim hortladı sanki
En karanlık yerinden bir gece seçiyor gözlerim
Zifir kokuyor sana bakışlarım
Ansızın oluşuyor hayaller… Kaçamıyorum
Yurduma düşman bir hasretliğim kalıyor
Ömür çalıntısında gençliğim tutsak
Yaşayamıyorum
Zaman kirpiklerimde ıslanan bir ömür
Damla damla buhranım yağıyor yalnızlığa

Kış güneşi sarmış tenimi
Kopuk bir aşkta, umut iplerim kördüğüm
Bu ısrarım niyeee
Çat kapı gitmelere alışkın değilim
İnciten bir yürekte bakışlarım çatık
Kuytu bir hatırda, hatıralarım halsiz
Boğuşuyor zaman
Kırılarak büyüyor içimde yaşama arzusu
Dağılmış, dağıtılmış umutlara dilenci değil gözlerim
Çıban tuttu baharda sevdiğim çiçekler
Aşk, tutamıyor GÜL’ü
GÜL renginde “beyaz” suskun
Ve “kırmızı” bana yasak, GÜL teninde