Gül Şiiri - Abdullah Çankal

Gonca güller açarken birer birer
İnsanlık sana doğru koşarsa güler
Bir gün gelecek, gelecek onlar.
Mis kokularıyla ellerinde taze güller.

Asrında kimse duyar mıydı figan.
Gül kokardın, bal söylerdin sen.
Kan içenler, oldu senin ashabın.
Bugünkülere kim diyecek; durun.

Boğazımız kurudu ama değil susuzluktan.
Sıddik'in kendinden geçmişti bir bardak sudan.
Kovalara kanmıyoruz artık bilmiyorum neden.
Dudaklarımız çatladı çoktandır ufukta yoksun.

Neredesin ya Resulallah!
Yetmez mi bunca hicran!
Gönlümüz seni arzularken
Ne olur bir gelsen!

Yarından imanımızla ümitvarız.
Ha gayret diyorsun biliyoruz.
Yardım et bize yaşamayalım inkıraz.
Gül kokunu duysaydık biraz.