Gül Şiiri - Arif Tatar

Gül...
Herkese gül,
Siz de gül verin;
Elinizde gülü verin!
Gülü verin, gülüverin! ..

Bahçede gül,
Dalında bülbül...
Sımsıcak sarılmış dalların gül;
Gıptayla bakarım sana bülbül!
Sesin sular gibi gürül gürül;
Öyle yanmışım ki gönül gönül! ..

Hep gülsün, gül yüzün yüzümüze,
Gülmek çok yakışır özümüze...
Her yanına gümüşi ışıklar saçan,
O'nu görür gibidir; gül, sana bakan!

İsterim güller açsın, dağ taş demeden
Ve dallarını salsın, yere düşmeden;
O canımı alsın, tenim erimeden;
Perişan hâlim, yüzünü döner misin?
Vereyim canımdan, ister misin? ..

Hasretim sana, kor içinde yanarım,
Ancak kevserden içtiğimde kanarım,
Gül cemalinden, ben de şifa ararım...

Güle, gül kokusuna hasretim ben,
O'nu gülşende bir bulabilsem ben,
Senin yüzünde O'nu görürüm ben,
Diken olsa da yolun yürürüm ben! ..

Gözlerini siliver,
Gül...
Gülü ver de gülüver,
Dallarını salıver,
Buram buram koku ver
Gül!
Demet demet gül ver;
Gülüver...
Gül,
Gül! ..

(13.04.1998-Adana)