Gül Şiiri - Emsal Toprak

İz sürerken alnımda dört mevsimin güneşi
Ben terledim beşinci mevsimin güneşiyle
Ararken lügatimde, arkadaşı, dostu, eşi
İrkildim, sendeledim gülün gülen sesiyle

Ben gülün içindeyim, İçimde gülü buldum,
O'ndan süzülen koku, ruhuma sinmiş benim
Bir kerecik kokladım, hafakandan kurtuldum
Uçtu kayboldu ufukta prangalı bedenim.

Her gülün yaprağında, yalnız senin adın var
Adını yazan kudret, gülün rengiyle yazmış
Aşkın yakar gönlümü, hep senin muradın var
Gül, terinin kokusu benim beynime sızmış

Gül, senden damlayan sanırım benim kanım
Senden bir damla ter, benden bir damla kan
Birleşir suya döner, sel olur gözyaşlarım
Aklım, fikrim gözyaşımla gülün üstüne akan

Gül, ne olur bir gül, yüzünü dön yüzüme
Uzattığımda elimi, batmasın artık diken
Bir muştu ve bir müjde gelir her dem özüme
Kim olacak acep beni, gülün yanına eken

Gül, açsam seninle sonra seninle solsam
Al rengin bedenim, kokun nefesim olsa
Ölümsüzlük iksiri ab-ı hayata dalsam
Ölse kara sevdalın, bir gülistan da ölse