Gül Şiiri - Hülya Taydaş

Gecedeki hayal misin gül?
Rüyama dalan mısın gül,
Beni benden alan mısın?
Kafeslere dalan mısın?
Bir gün Pir Sultan ağzıyla türküleri mırıldanıp
Bir gün Hızır Paşa gibi halka karşı çıkan mısın?
Kendini nasıl bu kadar güçlü görürsün?
Bir rüzgârla gövdeni eğdiğini nasıl unutursun gül?
Dalına bülbül konunca, dalların
darağacındaki dokuz ilmikli ip gibi sallanırken,
Kendini nasıl çınarlardan güçlü sanırsın?
Yoksa dikenlerine mi güvenirsin?
O dikenleri de bedeninden bir bir yolarlar.
İnsan eli gövdene değmeye görsün;
Senden geriye hırpalanmış,
Dalı budağı kırılmış bir çalı kalır.
Benim gibi köklerin güçlüyse
Gelecek bahara ulaşıp
Eski görkemine kavuşup, yeniden açarsın.
Köklerini sallayıp toprağın bağrından sökmüşlerse
Kurursun,
Bir gül fidanı olduğunu da hatırlamazlar.
İnsan eli değmeye görsün,
Sen de kurursun.