Gül Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

İnanması güç ya; kırmızı bir gül bu
Kızıl kokusu dimağımda,
çöl dikenleri de etimde.

Gül benimdir; ölümüne mis kokular içinde
Ve lâkin bahçe duvarındaki çengel,
Ahkam kesen bağbanın sesidir.

Gerçekten zordur; bir elinde gülü sıkmak
Okşamak isterken dalını kesmek,
Her kırpıntıyı çimlendirmek, yeni köklere gebe olmak,
Budamak ve hasat işleri ise gölgende biteviye
Bir bahar daha acımasız batmaktadır.

Akşamın yalnızlığındadır şimdi gül;
Evine dönende bahçıvan, gül koklanmak istemekte,
Kokuya duyarsız yüreklerse, tezgah açmıştır.

Gül ustası, hasretlik çekmektedir
gece boyu süren kokusuz düşler içinde,
Üstatsa hâlen, rüyada direnmektedir...

18.11.1998