Aklına her geldiğimde,
Gülüyorsun değil mi?
Bu kadar safını,
Aşıkların bu kadar aptalını
Ömrünce görmemişsindir.
Görmedin değil mi?
Hakkın var!
Hem, kaç seven kaldı ki!
Sevilmediğini bile bile
Tükenen umutlarına kalp masajı yapan.
Minicik hayal dünyasında
Düşleriyle hemhal olan.
İçin için yakıyorsun.
Farkımda olman değer vermektir oysa.
Sen olma!
Gülüp geç!
Bana mı sordun aşık olurken de!
Civarlarımda oyalanman
Acı verir bana.
Ve sakın deneme!
Merhamet kırıcı olur.
Bende olan sende yoksa!
Yine de tercihimdir gülmelerin.
Gerçek şu ki;
Ahvalım gayri alakayı hak etmiyor.
Zaten hislerin de ziyadesini arz etmiyor.
O halde; gül halime
Katıla katıla
Kahkahalarla
Karnına ağrılar gire gire
Öyle ya!
Başka ne edilir bu salaklıklara.
Ve bana acıma!
Sen sadece yapman gerekeni yap!
Ve gül,
Aşkınla müptela ruh hastasına.
15.12.2016 16:43
Tamer ArabacıKayıt Tarihi : 17.12.2016 13:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!