Gül Şiiri - Ünal Kanli

Gökyüzünden bir tual.
Gökkuşağından bir palet.
Seninle onun resmini çiziyorum.
Geceleri beyazından pastel.
Gündüze kırmızı işliyorum.
Hep isminle hitap ettim ona.
Hep sen diye andım.
İlk seni hediye ettim ona.
Hep sen diye baktım.
İyi uykular diledim.
Günaydınlar seninle …
Onun resmini çiziyorum şimdi.
Yaprak yaprak andığım şekli ile …
Aranızda bir fark var; Onunla senin.
Sen…!
Sevgiyle sulanmadıkça kuruyor;
Kurudukça asırlık oluyorsun.
O ise taştan canlı bir heykel.
Seni o kadar sevdim. öyle benimsedimki,
Biliyormusun?
Kurtlar titreyince, serçe ağlayınca.
Yavaş yavaş ölürmüş.
Bende öyleyim işte …
Her gördüğümde titriyor.
Düşündüğüm ise ağlıyorum.
Bir atasözü bak! ne diyor senin için.
'Gülü seven dikenine katlanır'
Ben her şeyi hesap ettim etmesinede.
Senin dikenli olduğunu unuttum.
Kurumuş olsan bile …!