Gri Meydan Şiiri - Sebahat Kara

Gri Meydan

Bir yorgunluk çöktü vicdanıma
Büyüklüğün yüzünden yerlerdeyim şimdi
Gardım düştü, silindi dünya
Gri meydan hazırdı.
Küçük bir çocuk gibi
Dizlerime sarıldı.
Zaten hep bu günü beklemişti.
Sen derdine yan,
Acemi şair,
Nasılda unutuverdin bir gün biteceğini
Aşk savunmasız yakalar sözünü
Bu mısraları yazacağımı
Nasılda unutuverdin.
Çok bariz değil miydi
Bu aşkın yazgısı
Kristal bir bardakta en güzel mey olan ben
Şimdi yerlerdeyim paramparça
Sensizlik
O meydana hapsetti beni
Hani karanlık bulutları
Gri havası olan
Bir başıma. Tek başıma
Sert rüzgârları.
Yüzümü dudaklarımı çatlatan
Tek bir canlının yaşamadığı
Seni hatırlatacak
Gözlerin kadar yeşil bir yaprak olmayan
O meydan.
Yalnızlığımdan dizlerime sarıldığım.
İşte o meydandayım şimdi.
Sen derdine yan acemi şair
Nereye gitmek istesen
Gri meydan senden önce gider
Seni karşılar, hiç yalnız bırakmaz
Ve asla, hiçbir zaman,
Şımartmaz.