Grafton caddesinde bir bank

salaş bir adamla
ayyaş bir bardan çıktın
güzel beyaz bacaklarını taşıyamıyordu
çivi topuk kırmızı stilettoların
irish pub’ın iri barmeni
sırıtarak baktı ardından
bir kafa uzağımdayken
bir şişe kırığı girdim kafasına
kan kırmızı gülüşleri sakallarıma tünedi

An Garda Síochána peşime düşmeden
ama tam seni bulup da yine göremeden
dublin’in yeşil sularına bıraktım kendimi
kimbilir belki
uyanırım sırılsıklam
ortaköyde
bir sandalda

sordum işte o büyülü soruyu yine
nerdesin
gamzelerinin sarışınlığı gibi
sarışın uykularımın esmer tazesisin
hiç bıkmadın mı
peşine
her gün
tren biletlerimin ezik isyanını eklemekten
gölgene
her gün
uçak biletlerimin ve uyuduğum havaalanı banklarının çaresizliğini
beslemekten
ama ben hiç bıkmadım
peşinden tüm atlasları yeniden örmekten

ortaköyde uyanamadım ama
grafton caddesinde bir bankta açtım gözlerimi
güneş üzerime kusmuştu
ve sen
tüm sarışınlığınla gülerek
saçlarını yüzüme tükürdün

düş mü
düştüm mü

ali k. tanyıldız