Ellerimin dokunduğu her yer,
Çığlık atıyor, hayat kıvranıyor,
Ve ölen arkadaşların kıyafetleri,
Anneler bir kez daha elini uzattı,
Çamaşır kutuları,
Gözyaşları da çiçek açar.
Aniden oynamaya başlayan çocuklar,
Sesleri kadar canlı ve mizaçlı,
Sevinçleri kadar taze ve tecrübesiz,
Sonra bir duruş seni çevreler,
Gözyaşları da çiçek açar.
Başını yasladığın ağaç dalı,
Bak, yere doğru hafifçe eğildi,
Uyuyan bir çocuğun nefesi,
Kendinizi bir dinleyici olarak vermek
Acı yüzünü kaplasa bile,
Boynundan terleyen herkese,
Gözyaşları da çiçek açar.
Yaklaş, acı yüzünü kaplasa bile
Ve toprak nasıl kök saldı,
Sular rengarenk, dallar kiraz,
Hayatı böyle yakalarsın,
Kol kola yürü, ruhuma dokunmasına izin ver,
Gözyaşları da çiçek açar.
Kayıt Tarihi : 17.9.2022 07:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!