Gözyaşımın Çocukları Şiiri - Ferhat Arıkan

Kırık bir ayna duvarda asılı duruyor
Her gün sana kim olduğunu soruyor

Dünya meşakkati insanı huzurdan etti
Bir lokma ekmek bir bardak su bile yetti

Ama fazla fazla yiyip çalmaya alıştınız
Hakkın huzurunda haktan mı çalacaktınız

Haksızlık karşısında dilsiz olup sustunuz
Önünüzdeki yalanları doğru deyip kustunuz

Düşünmediniz kulun kula olan cefasını
Görmezden geldiniz padişahın sefasını

Kula kulduk ama hakka kul olamadık
Aradığımız vicdanı insanlarda bulamadık

Yüzü kirlensede çöplerde ekmek arayanın
Ama yüreği çöplük olmasın yeter ki insan olanın

Dünya hayatı doğumdan ölüme kadar yalnız
Hem günah işleyip sonra günaha ağlarsınız

Zulmedilmiş bir çocuğun kırılmış yüreğinden
Zalimlerin günahı damlar günahsız gözlerinden

Melekler okuyordu masum çocukların selasını
Cennette saracaklarmış kapanmayan yarasını

Bu savaş bu zulüm açlık sefalet ve gözyaşı
Mazlumlar hakkın zalimler şeytanın arkadaşı

Bozulmaz mı sanırsınız hakka kurulan tuzaklar
Kurulmuş tuzakları göklerden gelenler bozacaklar

Kirlenmiş yürekleri temizleyecek olursa yağmur
Çocuk yüreklerin gözyaşları belki o zaman kurur

Hakka haksızlık edip zulmeden insanlar
Her zulmun bir hesabı bir zamanı var

O gün gelecek yıkılacak zulmün set çekilen duvarları
Dualarınızda saklı kalsın gözyaşımın çocukları

Kırık bir aynada gördüm kirli yürekleri yüzlerinde
Damlıyordu çamur olmuş günahların gözlerinde

Bir ezan sesi yükseliyordu camilerden gökyüzüne
Cennetin nuru iniyordu tövbe edenlerin gözüne

Benim nefsim huzurda bakarken günahlarına
Damlıyordu çocukların gözyaşları yanaklarıma

Gökyüzü bulutlar yağmurlar ve toprak
Hazırlanın insanın hamuru yeniden yoğrulacak

Fıtratı değişir belki bundan sonra insan olanın
Tövbesi kabul olursa ademi kandıran yılanın

Düşerken gönül ağacından yeryüzüne bir elma
Önce hakkı düşün haktan olmayanı alma

İnsan neden böyle cennetten kovuldu
Günahına ağlarken günahıyla soyundu

Ellerini üst üste koyup huzurda bağladı
Küçük bir çocuk gibi tövbe edip ağladı

16.01.2021