Gözyaşım Şiiri - Halil Kumcu

Yüzyıllık kederim tüter, yastayım.
Gizlice aşkına yanar, ağlarım.
Yürekten fışkıran binlerce ahla,
Ardından gurbeti yaşar gözyaşım.

Ararken sahile vurdu hayatım,
Kurudu, biçare düştü yaprağım.
Rüya gibi geçti yazgım gözümden,
Gel artık ardımdan, sökül gözyaşım.

Dünyada her vuslat kanlı, vah başım.
Duyana kadar yarayla yaşarım.
Hayat başında kurmuş bize pusu,
İster istemez aldandı gözyaşım.

Bilesin gülüm, körkütük aşığım.
Sürgünde giden yılımda yarımım.
Darlanma, ölüm hükmünü verecek.
Celladım yolunu gözler gözyaşım.

Aynada söze dökülür baktığım,
Mezarında kaynar solumla sağım.
Sırtımdan dile kelepçe vurdular,
Beni aciz bıraktılar gözyaşım.

Sözde ismini yüzüme kazıdım.
Kalbim yitirdi, dağlıyor bahtsızım.
Severken ayrılmamak vardı hani,
Apaçık o imkânsız şey gözyaşım.

Dermanı yazmış olsaydın arardım.
Koşar gelirdi yanına varlığım.
Gönül eyvahlarla, hicranla doldu.
Kahrından bezgin akarsın gözyaşım.

Balkonda uçuşan gönül kuşlarım,
Tümden kopardı içimden yalnızım.
Bütün bütün zayi ettin sevdamı,
Temelsiz ömrün yolunda gözyaşım.

2 Şubat 2024 / Cuma / Ankara