Gözüm Üşür Şiiri - Halil Kumcu

Bu aralar bir üşümektir aldı içimi,
Nefesim yetişmez, elim üşür, yüreğim üşür.
Birkaç damla yaş düşünce kirpiğimden,
Yokluğun gelir aklıma, gözüm üşür.

Hava soğuk, insanlar soğuk,
Sanki buz kesiyor bedenim yalnızlıkta.
Bir titremek sarıyor ki sol yanımı,
Mevsimden midir, bilemiyorum bu yaşta.

Hayallerde resimler donar mı hiç?
Saçım beyaza büründü be aynalar.
El ele tutuşan bir çift göz yandı,
Üstünü iyice ört emi, üşütme kendini, ayaz var.

Yapraklar dökülüyor, bunun adı belli ki sonbahar.
Bundandır dalıp dalıp gitmelerim uzak yollarda.
Her akşam çökersin omuzlarıma, düşerim,
Katrana çevirir bakışların bir yağmur damlasında.

Bir ses yükselir yokluğunda, damımda sala,
Özlemin dipsiz bir kuyu, kalbimden atamadığım.
Kulaklarım takılır ansızın uzaklara, yol beni bekler,
Matem renginde, içten hiçe son saatleri sayarım.