Gözlerinin Işığında Şiiri - Uğur Kağan

Gözlerin, sabahın solgun ışığını taşır gibi,
Taşlı sokaklarda umut filizlendirir sessizce.
Her bakışın, yorgun ellerin yükünü hafifletir,
Ve gecenin en karanlık köşesinde bile ışık olur.

Sen gülünce, şehir nefesini tutar,
Kaldırımlar bile senin adını fısıldar.
Yalnızlığım, senin bakışlarında anlam bulur,
Ve her adımın, kırık düşleri onarır.

Ellerin, somut bir direnç,
Ama nazik bir fısıltıyla ruhumu sarar.
Her sözün, yitik düşleri yeniden yazar,
Her gülüşün, yorgun hayatı tazelendirir.

Sen, hem fırtına hem sessizlik,
Hem gerçek hem düş, bir arada.
Seninle nefes almak, yoksulluğun soğuğunu eritir,
Ve aşk, taş sokaklarda bile çiçek açtırır.

Gözlerinle konuşurken, şehirle konuşuyorum,
Seninle yaşamak, hayatın bütün ağırlığını unutturuyor.
Senin bakışların, bir direnişin ışığı gibi,
Her kalbi harekete geçiriyor, her umudu büyütüyor.

Ve ben, seni düşündükçe
Kendi sınırlarımı aşıyorum,
Kendi yaralarımı tamir ediyorum.
Çünkü sen, gözlerinde taşıdığın direnişle,
Beni hem aşkı hem hayatı yeniden sevmeye zorluyorsun.