Gözlerine Değmişim Mert!

ömrümüz hayattan perişan, bihal
her gün tekmelerle dünyadan kovulduğumuz!
ve dört ayaklı kaçış, boynumuzda bir vebal
ve dört vakit, dört çelişki; eğildi boynumuz..
ah! sığdırılacak bir duvar olsa
kerpiçten dam, kerpiçten zindan
çıkarıp şu yüreğimi sallasam,
çıkarıp ömrümü, önlüğümü yırtsam..
olmuyor bu kaçış, bu vaka namert!
biz kendimize, kendi benliğimize yenildik
ki tutmuyor el eli; tutuşuyor Mert..

evimizin çatısı gökyüzü, yüzümüz deniz
her hangi vakte sığdırıp kendimizi
bir senli, bir benli, birde yarlı gideriz..
olmuyorsa şafak, tutmuyorsa sevincimiz
biz niye hep benim, biz niye hep biziz?
ah! santim santim eğilen dağlar
yumruk iriliğinde başlayan sızılarımız
gerçekliğine kanmışız sevdanın
bak yarım, bak saf bir çocuk kalmışız
acılar, ağrılar, anılar koskoca namert!
bir çiçeğe, bir güle, bir sevgiye yenildik
bu yüzden boynumuz böyle kırılgan Mert..

hayatın en şatafatlı anından
ve yoksul bir tınıyla umudun kıyısından geçerek
bir şeyler öğretmek ustura suratlı adamlara
veya bir şeyler öğrenmek ustura ağızlı yarlardan!
ummak, kandırılmanın yarısıydı!
ve biz diğer yarısınada kavuştuk;
süslü püslü bakışlar arkasından..
ah! yediveren bir sevmek olsa
serin gölgelerde devleşen
ve düşlerime kan veren..
olmuyor, olmuyor; sevdalar namert!
biz bize, bizden kılıksız yare yenildik
ki ömrümüz can çekişiyor Mert...

28.05.2006