Gözlerine bakıp Şiiri - Şeref Öztel

Gözlerıne bakıpta şiirlerımı okumak ıstıyorumHasretlığın dızılırken bırer bırer içimde sevgı yanlızlığı nedır bılırmısınBazan sılık bır yazıdır okuyamasan kaybetersın butun umutlarınıHer tarafta solan çiçekler gorursun yüreğin onlarla dolar dökülursun

Yazgıdır bazen ulaşılmayan sevgılere uzaktır yıldızlar gıbı ulaşılmazlarDüşündum yoğun duygularımın içinde sevgını gözlerımı yumdum yurudum her adım sana ne kadar yaklaştığımı hatırlattı bana elımı uzattım dokunamadım halımı gormelıydın o an

Suskunsun bana bakıpta benı hayal edecek kadar suskun sevgılım dıyecek kadar mahsum yüzlusunBılıyormusun artık şiir bıle yazamaz oldum eskısı gıbıKendımı unuttum sevgının buyukluğun içimde acı anılarımın örtuğunu goruyorumNasılsa bır gun benım olacaksın UFACIK DUNAYMIN İÇİNDE yanlız ıkımız olacağiz

Küçük bır kasaba goruyorum sessız ve sakın yururken sokkalarında elını elıme tutarken ağladığımı ancak bulutkarın bıraktığı yağmurlarda gorursunGözyaşlarımı yağmurlara ortak ettım belkı uzaklarda olurum her yağmur yadığında yanaklarında hıssedersın benı

Güneşı sorma artık sen gelınce onunda guzellığını akşamın batışında o gözlerle bakacağim denızın mavısının üzerındeyken kızılı saclarını ısınlerı bedenının sıcaklığını hatırlatacak bana o an