Gözlerimle Dediğimi Şiiri - Kağan İşçen

sözüm yok kanılarına
yolum değişik dağınığım
anlama kez'lerimi
istemem
anım anımı tutmaz artık
kararsızlığındaki gelincik
o ben değilim kendimi veremediğim
veremeyeceğim
ölüm kadar meşru başlangıçsız aykırılık
şüphelerini ele alacağım
benimle kalamadığın uçurumlardayım

gelmedim ki ayaklarına
o ben değilim oturaklı sarışın ölümlü
ben asla gelmem
gelmeyeceğim
sana sakladığım şarkımı ne zaman verdiğimi
bilmedin ki bilmeyeceksin
dünyalar kadar rahat yalanlar kadar alımlı
boşluğuna yoracaksın
gözlerimle dediğimi
bilemediğin bir zamanlara saklayacaksın
için için ağladığını
yanında olmayacağım
pencerene masum kuşlar konacak
anlayacaksın deniz kumu kadar çok
sana yaralandığımı
anlayacaksın
anlayacaksın
kapında donup donup kaldığımı

aramızda bir şeyler geçtiğini
ne insanlar hissedecek
ne zaman bize ayarlayacak yaşlılığını
sudan bir bahane olacak durup durup
karmaşıklaşmak
bir başkası kalacak bana senden
ama ben hiç bir başkası olmadım ki
olmayacağım
hiçbir dağda ölmeyecek hiçbir kurt
bütün çobanlar duyacak
seni unutmadığımı
unutmayacağımı

kalabalık duvarlarda arardım
yalnızlaşan efsanemdin
kitaplarımı yollarda bıraktım
sen varsan istemem
başka hiçbir öyküyü
yazmadıysam da yazdım sayıyorum
okul tahtasına yalan değil gerçek olduğunu
öğretmenimse umarsızlığın
adının bütün adlardan ayrı olduğunu
bulanık akşamlarda sayıklıyorum
yazmadım ama yazdım sayıyorum
adınının kısaltılmış halini yastıklara
gözyaşlarımla

yüzümden seni düşlemek akıyor
yüzümü gözlerinle yıkıyorum
bakışın sende kalıyor
bakışını senden alamıyorum
yıldızsız bir göğe çarpılıyorum
bu evren benim evrenim değil
bakışın yoksa ben de yoğum
yüksek sesle düşünmekti suçum
seni
gözlerini
ulu orta yerlerde ölüp ölüp diriliyorum
dünya alem biliyor sana kıyamadığımı
sen bilmiyorsun

büsbütünlüğünle korlaşmasam
kar çığlığı oluyorum
alınırsın diye ölmüyorum
anla sana nasıl kıyamadığımı
bir tek senin için yaşlanmadığımı
göz kırpışlarını benden alsan da
delik deşik olduğumu
seni düşünerek büsbütün olduğumu
sevda külü olup ağaçlara savrulduğumu
polen tozları gibi
sende
senin bakışında
uzakları gözleyişinde
arsız baharın olduğumu
anla sana nasıl kıyamadığımı