Gözlerimi Geri Vermeliydin

Seni sana emanet edip yaşantından usulca çekip gideceğimi bilmeliydin …
Yazılan mizansenlerin her birinde benim payıma görülmemiş felaketler ayırdığını anlamak gücüme gitmezdi, mutluluğunu böyle bir aykırılıkta aramanın doğru bir tercih olduğuna inansaydım elbette gülümserdim, insanım unutma!
İklimler farklı olunca kelebeklerin rak-sındaki figürler değişir,
gözlerim büyür-dü ayazda, toz-duman arasında çiçekyüzünü seçemezdim …Gelişini hangi kalem yazardı, kim der-man olur du bana adresler yanlışsa! ? Yaşamın kırılma noktalarına beni birden-bire tek başıma bırakınca sustuysam eğer, onurumdandır!
Söylemiştim sana bir çiçeğin üstüne basarak başka bir çiçeği dikmenin
hiç bir yerinde adalet barınmazdı.Belirlenen sahnede bana susma rolünü verirken kendini düşünmüş olduğuna neden bu kadar inanıyordun? Ben senden neden bu kadar soğudum? “Yaşantına keşke hiç girmeseydim,” derken neleri darmadağın ettiğini anlamalıydın. Böyle bir iflastan ne umduğunu sormayacağım sana.Ben kimi sevdim de sen oldum? Kaç sen vardın, son sahnede nasıl bir kimlik taşıyordun, yalnız bunu söyle bana! Böyle bir finali uygun gördükten sonra gözlerimi geri vermeliydin bana;
ama yapmadın! !